De Ethereum economie is een kaartenhuis

In termen van de groei van verschillende adoptiestatistieken (zoals actieve adressen en dagelijkse waardeoverdracht) is het Ethereum (ETH) netwerk het afgelopen jaar flink gegroeid. Verschillende toepassingen op het gebied van gedecentraliseerde financiering (DeFi) zijn de belangrijkste drijfveren achter deze groei geweest. Dit komt doordat degenen die nieuw zijn in de crypto-activaruimte zijn verbijsterd door de opbrengsten die mogelijk zijn met de opkomst van deze nieuwe platforms.

Maar aanhoudende kritiek rond al het recente succes van Ethereum is afkomstig van mensen die beweren dat de Ethereum economie niet meer kan zijn dan een kaartenhuis. Allereerst zijn er een groot aantal zorgen rond Ethereum op de basis laag in termen van problemen rond centralisatie. Bovendien zijn er ook risico’s aan de applicatie laag. Voorbeelden zijn het gebruik van backdoors van ontwikkelaars in projecten die gedecentraliseerd zouden moeten zijn, buggy smart contracts en DeFi-governancetokens die worden gecentraliseerd in de handen van een paar entiteiten.

Samenvattend is de kritiek hier dat de Ethereum-gemeenschap effectief snelkoppelingen naar adoptie neemt die uiteindelijk terugkomen om ze te achtervolgen wanneer één of meer van deze Jenga-stukken worden verwijderd en de Ethereum economie crasht.

Gecentraliseerde stablecoins en DeFi

Twee van de top vier toepassingen van computerbronnen op het Ethereum-netwerk worden gebruikt voor het overbrengen van de USDT en USDC stablecoins die zijn gekoppeld aan de waarde van de Amerikaanse dollar. De groei in het overdrachtsvolume van dit soort gecentraliseerde stablecoins op Ethereum wordt vaak aangehaald als een illustratie van de onderliggende waarde propositie van het netwerk. En velen geloven dat het gebruik van deze stablecoins op het Ethereum netwerk zou moeten leiden tot een hogere ETH-prijs.

Er zijn echter ten minste twee belangrijke en gerelateerde risico’s verbonden aan het zware gebruik van stablecoins op Ethereum. Eén voor de hand liggende is dat overheidsregulatoren of wetgevers kunnen besluiten dat ze niet willen dat mensen pseudonieme transacties met Amerikaanse dollars via internet uitvoeren.

Er zijn ook risico’s te onderzoeken in een situatie waarin regelgevers het gebruik van stablecoins op openbare blockchains niet beperken. Immers, als deze gecentraliseerde munten de goedkeuring van de toezichthouders hebben, wat is dan het nut van het uitgeven ervan op openbare blockchains? De behoefte aan een openbare blockchain wordt een beetje troebel als je niet op zoek bent naar regelgevingsarbitrage. Dus efficiëntere concurrenten van Ethereum kunnen mogelijk een goedkopere service bieden door nog meer centralisatie aan de backend toe te voegen.

Naast gecentraliseerde stablecoins zijn er enkele ERC-20 tokens die meer als traditionele aandelen werken door dividend uit te keren aan houders op basis van inkomsten gegenereerd door een specifieke DeFi-applicatie. Maar natuurlijk zijn deze tokens afhankelijk van gecentraliseerde stablecoins voor het generen van een groot deel van hun inkomsten. En wat zou de waarde van een exchange zijn als er geen nuttige tokens (stablecoins) zijn om tegen ETH te handelen?

Een extra risico met deze ‘DeFi-aandelen’ is dat een nieuwe ontwikkelaar binnen kan komen en de noodzaak om extra kosten te betalen aan het DeFi-project kan afkeuren in plaats van alleen de basiskosten die nodig zijn om transacties op het Ethereum netwerk te verzenden. Als alternatief kan een ontwikkelaar de codebase van een DeFi project kopiëren en aanpassen om zonder veel moeite een verbeterd en concurrerend project te maken.

Is er een fundamenteel nut hier?

Een opmerkelijke uitzondering op het punt met betrekking tot het zware gebruik van gecentraliseerde stablecoins in DeFi-apps is maker DAO, wat toevallig ook de grootste DeFi-app is in termen van totale vergrendelde waarde (TVL). Dat gezegd hebbende, zijn er ook verschillende problemen met dit platform. Ten eerste betekent de over-collateralisatie vereisten voor het maken van DAI dat het systeem niet schaalt. Dit is de reden waarom verschillende ERC-20 tokens, waaronder gecentraliseerde stablecoins, zijn toegevoegd als alternatieve collaterale opties voor ETH.

De meest nuttige Ethereum-apps lijken degenen te zijn die betrekking hebben op het afsluiten van leningen tegen een aantal zekerheden, die mogelijk niet eens in ETH worden uitgedrukt. Dit soort functionaliteit is ook al beschikbaar op de Bitcoin sidechains Liquid en RSK. Er zijn volledig gecentraliseerde beurzen die deze financiële dienst ook aanbieden.

Uiteindelijk druppelt al deze onzekerheid over de mogelijke verbanning van stablecoins, niet-duurzame opbrengstlandbouwinitiatieven aangedreven door token printing, smart contract risk, oracle risk, nut van DeFi-apps als stablecoins niet zijn toegestaan en vele andere aspecten van de Ethereum-economie naar de onderliggende ETH-asset zelf. Dit heeft de compenserende impact dat ETH minder nuttig wordt als geld en dus minder nuttig als onderpand.

Een spil van het karakteriseren van ETH als gas naar het noemen van geld is waarschijnlijk de juiste zet voor ETH-voorstanders; deze verandering komt echter mogelijk te laat in het spel, omdat de Bitcoin nu ook een verscheidenheid aan mogelijkheden heeft via het Lightning Network, Liquid en RSK om DeFi-dingen te doen zonder de introductie van een nieuw token.