Een nachtmerrie op Stable Street – gecentraliseerde stablecoins

In de afgelopen jaren hebben we veel interesse gezien van centrale banken en overheden in de stablecoin markt. Wanneer de waarde van een cryptomunt is gekoppeld aan de waarde van een bestaande fiatvaluta zoals de euro of de dollar, dan noemt men deze cryptomunt een stablecoin. De reden dat de overheden en banken geïnteresseerd zijn in de stablecoin markt ligt in de ontwikkeling van digitale valuta’s van centrale banken. Deze valuta’s worden ook wel CBDC’s genoemd.

Het idee om een digitaal alternatief voor contant geld uit te geven is een grote motivator voor centrale banken. Het stelt hen in staat om meer controle te krijgen over de overgang en verwerkingen van cashless transacties, die momenteel indirect worden gecontroleerd via particuliere betalingsverwerkers en banken.

Er zijn al een aantal proefprojecten en initiatieven van CBDC’s gestart door verschillende centrale banken en er staan er nog meer op het punt te komen. Het is echter belangrijk op te merken dat CBDC niets te maken heeft met cryptocurrency of bekende stablecoins in de cryptogemeenschap. CBDC’s zijn niet bedoeld om zwaar te worden gebruikt in handel. Sommigen van hen zullen niet eens worden verhandeld voor crypto. CBDC’s zijn slechts een digitaal alternatief voor contant geld, volledig gecontroleerd door centrale banken.

CBDC’s en stablecoins

Er is één vraag die vaak wordt gesteld over CBDC’s en stablecoins. Deze vraag luidt: als CBDC’s en gecentraliseerde stablecoins verschillende marktbehoeften oplossen, waarom kunnen ze dan niet naast elkaar bestaan? In principe kunnen deze munten wel naast elkaar bestaan. Echter, dit zorgt er wel voor dat de prijs van de gecentraliseerde stablecoins enorm hoog zal moeten liggen.

Als het gaat om het uitoefenen van controle over geld in welke vorm dan ook, dan zijn centrale banken vrij streng en eenvoudig. De regel is: als je een deel van het geld wilt dan moet je zwaar gereguleerd zin. Wanneer centrale banken de digitale valutawereld betreden zullen zij dezelfde beginselen toepassen op elke bestaande marktdeelnemer.

Een goed voorbeeld van deze aanpak is te vinden in een wetsvoorstel dan eind november 2020 aan het Amerikaanse Congres werd geïntroduceerd. Dit wetsvoorstel draagt de naam: Stablecoin Classification and Regulation Act van 2020. Wanneer dit wetsvoorstel geaccepteerd wordt dan komen er een aantal nieuwe regels met betrekking tot stablecoins. Als eerste kan, volgens dit wetsvoorstel, een stablecoin alleen worden uitgegeven door een verzekerde deposito-instelling die lid is van het Federal Reserve System. Daarnaast is er een schriftelijke goedkeuring van het juiste federale bankagentschap en het Federal Reserve System vereist op het moment dat stablecoins uitgegeven worden of als er stablecoin-gerelateerde diensten geleverd gaan worden. Maar wat is het doel van dit wetsvoorstel? Samengevat is het wetsvoorstel bedoeld om bankregels toe te passen op gecentraliseerde stablecoin emittenten. Dit kan een enorm grote impact hebben op stablecoins die momenteel op de markt aanwezig zijn. sommigen van hen zijn helemaal niet gereguleerd, terwijl anderen dat wel zijn. ze zijn echter niet zo sterk als het wetsvoorstel suggereert.

Zonder in te gaan op bijzonderheden van elk specifiek rechtsgebied of de toekomst van enkelvoudige wetgevingsinitiatieven, is het duidelijk dat een soortgelijke aanpak kan worden gevolgd door regelgevers buiten de Verenigde Staten.

Zijn gedecentraliseerde stablecoins ingesteld om oude te vervangen?

Het is ook duidelijk dat de moderne cryptocurrency-industrie niet kan worden voorgesteld zonder stablecoins. Het potentiële verdwijnen van gecentraliseerde stablecoins kan vanaf nu een onomkeerbare impact op de markt hebben. Dit effect zou echter kunnen worden beperkt door de overdracht van liquiditeit naar gedecentraliseerde stablecoins. Deze gedecentraliseerde stablecoins kunnen een concurrerend alternatief kunnen vormen en tegelijkertijd buiten het toepassingsgebied van de regelgeving van de centrale banken vallen.

Het belangrijkste probleem met gedecentraliseerde stablecoins heeft een conceptueel karakter: de afwezigheid van een emittent leidt automatisch tot het ontbreken van stabiliteit, garanties, wettelijke verantwoordelijkheden en governance. Momenteel zijn er een groot aantal gedecentraliseerde protocollen die dit probleem willen oplossen door governance aan de gemeenschap te delegeren en volledige transparantie en controle over onderpand te garanderen. Dit wordt vertegenwoordigd door cryptocurrency of andere stablecoins.

Het bovenstaande lost het stabiliteitsprobleem niet op. Het gebruik van cryptocurrency als onderpand is de meest voor de hand liggende oplossing voor gedecentraliseerde protocollen in termen van transparantie. Maar tegelijkertijd kan het nauwelijks concurrerend zijn met de Amerikaanse dollar-pegged stablecoins in termen van stabiliteit.

Het lijkt er dus op dat een perfecte oplossing een door de gemeenschap beheerde gedecentraliseerde stablecoin kan zijn, verbonden met echte activa van stabiele waarde – valuta, schuldverplichtingen of anderen. De opkomst van dergelijke oplossingen kan een aanzienlijke impact hebben op de huidige stablecoin-industrie, waardoor handelaren een stabiel en transparant alternatief krijgen voor de huidige gecentraliseerde stablecoins, die op het punt staan te worden geëlimineerd onder druk van regelgevers en centrale banken.