Plebs versus patriciërs in Rome – wat kunnen Bitcoiners leren?

De originele plebs zijn de mensen die toebehoren aan de plebeiaanse klasse van het oude Rome. De Bitcoin plebs zijn de solide kern van de gemeenschap. Het Bitcoin-konijnenhol heeft ons allemaal aangemoedigd om de geschiedenis met frisse ogen te lezen. Kunnen de Bitcoiners wat van de plebs leren?

Lessen in het oude Rome

De maatschappij in het oude Rome werd verdeeld in twee klassen: de patriciërs en de plebeianen (ook wel bekend als plebs). Patriciërs waren de aristocraten. Volgens de legende werden de oorspronkelijke 100 patriciërs gekozen door de stichter van Rome (Romulus) bij de oprichting van de stad in 753 voor Christus. Deze 100 mannen werden gekozen vanwege hun wijsheid en verdienste, en de Senaat fungeerde als een advies aan de koning. Interessant is dat ze ook nieuwe Romeinse koningen kozen. De titel van de koning was dus niet erfelijk; nochtans legden de nakomelingen van de patriciërs aanspraak op hun titel. En zo was er een edele klasse.

De plebeianen waren iedereen. Vrije Romeinse burgers. Ze waren toch slechts een stap boven de slavernij. Plebs waren boeren, arbeiders en bakkers. Vaak zou een pleb een patronagerelatie hebben met een patriciër, wat werk vormde, evenals een belofte om als soldaat te vechten voor het geval er oorlog uitbrak. Plebs werkten lange uren en woonden in overvolle flatgebouwen met onhygiënische omstandigheden. Plebs werden verboden om politiek bureau te houden, en van huwelijken onderling met patriciërs.

Zoals te verwachten was, werd de patriciërsklasse in de loop van generaties gerechtigd en corrupt. Na de omverwerping van de laatste Romeinse koning in 509 v. Chr. Hadden patriciërs volledige controle over de Senaat, evenals twee consuls, analoog aan de uitvoerende takken van de Amerikaanse regering. Dus de patriciërs hadden totale politieke controle, evenals het grootste deel van de rijkdom.

Na 509 v. Chr. keurden de patriciërs zware belastingen goed en veranderden de structuur van de landbouw om hun winsten te verhogen. Onder de monarchie bewerkten veel pleibeiaanse boeren het openbare land van de koning. Zij ontvingen een zeer kleine vergoeding. Toen de patriciërs de controle overnamen brachten ze slavenarbeid binnen, wat duidelijk goedkoper was. Plebeianen konden een kleine toewijzing van hun eigen land krijgen, maar werden toen gedwongen om het te overwerken om rond te komen. Dit kan leiden tot schulden, en misschien slavernij in het geval van wanbetaling.

Een ander groot probleem dat vanuit een modern perspectief moeilijk te begrijpen is: de patriciërs in de Senaat zouden wetten aannemen, maar die wetten werden niet gecodificeerd of opgeschreven. Een pleibeiaanse zaak voor een magistraat kan op oneerlijke of willekeurige wijze worden beslist, zonder verhaal.

Het conflict van de orden

In 494 v.Chr. deed de plebeiaanse klasse iets behoorlijk stoers. Ze liepen gewoon weg en verlieten de stad Rome bij de Mons Sacer, of ‘Heilige Berg’. De plebs waren de overgrote meerderheid van de bevolking, dus de economie van de stad kwam tot stilstand. Het comfortabele leven van de patriciërs was boos op niemand om hun maaltijden te koken, hun kleren te wassen of voor hun eigendommen te zorgen. En misschien wel het belangrijkste, de stad Rome kon geen soldaten opvoeden voor verdediging van naburige koninkrijken.

De plebeiaanse afscheiding is vergeleken met een werkstaking. Vanuit het oogpunt van een Bitcoiner is het meest interessante het feit dat de plebs gebruik hebben gemaakt van de kracht van Exit (zichzelf uit een corrupte situatie verwijderen) om de kracht van Voice uit te oefenen (overtuigingskracht uitoefenen) om veranderingen in het systeem aan te brengen.

Zie jij hier ook geen gelijkenis met de crypto-industrie? De crypto-industrie vormt namelijk ook een afscheiding van het monetaire systeem om individuen ervan te overtuigen dat het financiële systeem ook anders kan….

Conclusie

Het is interessant om op te merken dat tegen de tijd van de laatste afscheiding in 287 v.Chr., verschillende plebeiaanse families rijk en gerechtigd waren geworden, zonder veel zorg voor de medeleden van hun klas. Dit zal zeker ook gebeuren met Bitcoin plebs. Je wordt herinnerd aan deze mindset elke keer als jij Bitcoiners ziet juichen en pleiten voor institutionele adoptie. Zullen wij, of onze nakomelingen, in de toekomst de nieuwe corrupte elites worden?

En ten slotte is het heel interessant dat de plebs hun kracht van Exit gebruikten om verandering in het bestaande systeem te bewerkstelligen. Het was een geologisch langzaam, kronkelig proces om de patriciërsklasse te dwingen eindelijk de macht af te staan. Wat wensen we als Bitcoiners? Naar de mening van Wilbrrr Wrong zal overheidsmunt altijd in één of andere vorm bestaan. Willen we veranderingen in overheidsacties afdwingen? Of zullen we in plaats daarvan ons eigen parallelle systeem creëren dat waar nodig met regeringen kan communiceren?