Gresham, Thiers en veeleisende betaling in Bitcoins

Er is een wijdverbreide overtuiging onder Bitcoiners dat hyperbitcoinisatie in de toekomst onvermijdelijk is. In deze toekomst heeft de Bitcoin de drie karakteristieke functies van geld voor onze wereldwijde samenleving vervult. De drie functies zijn: opslag van waarde, ruilmiddel en rekeneenheid. Het enige dat nog moet worden bekeken is hoe en wanneer dit zal gebeuren. Ook is het belangrijk om te onderzoeken of de wetten van Gresham en Thiers betrekking hebben op de wereldwijde adoptie van de Bitcoin als gezond geld.

Om te beginnen zijn de wetten van zowel Gresham als Thiers complementair in die zin dat beide economische resultaten voorspellen die voortvloeien uit de concurrentie tussen verschillende vormen van geld. Om beide wetgevingen toe te passen moeten er twee soorten geld in een economie bestaan waarbij de ene inferieur is aan de andere. Precies hoe het ene geld inferieur is aan het andere wordt de dynamiek beïnvloedt wat zal leiden tot een resultaat.

De wet van Gresham en de wet van Thiers

In een tijdperk van grondstoffengelden (toen  munten werden geslagen met edele metalen) kon het ene soort munt als inferieur aan het andere worden beschouwd wanneer elk een gelijkwaardige nominale waarde deelde (dezelfde koopkracht heeft). Zelfs als er een verschil was in de samenstelling van het edelmetaal. Het verschil tussen de nominale waarde van geld en de kosten van de productie ervan staat bekend als het niveau van seigniorage.

Stel bijvoorbeeld dat er twee soorten munten bestaan, elk met een gelijkwaardige nominale waarde zoals voorgeschreven door de staat. Eén soort munt heeft echter een lager seigiorageniveau en is gebouwd met een hogere concentratie edelmetalen in vergelijking met zijn tegenhanger. Bovendien, stel dat er een reeks wetgeving inzake wettig betaalmiddel bestaat die voordrukt dat producenten één van beide varianten van munten moeten accepteren in ruil voor diensten, waarbij elk wordt behandeld alsof ze van gelijke waarde zijn.

Onder een setting als deze voorspelt de wet van Gresham dat het ‘’slechte geld het goede verjaagt’’ uit de circulatie in een economie. Dit komt omdat rationele consumenten zullen proberen gebruik te maken van de mogelijkheid die wordt geboden door het verschil tussen de seigniorageniveaus van de twee munten. Rationale consumenten zijn consumenten die via de wetgeving inzake wettig betaalmiddel het recht hebben gekregen om te kiezen met welke van de twee munten ze willen handelen. Het verschil tussen seigniorage van de twee munten (die niettemin een gelijkwaardige nominale waarde hebben)  creëert een stimulans om met de ontaarde munt te handelen terwijl het alternatief wordt bewaard, mogelijk zo ver gaand dat de munt met een hogere waarde smelt om de onderliggende edelmetalen te verkopen.

Hoewel de wet van Gresham kan worden ingeroepen in de aanwezigheid van wetgeving inzake wettig betaalmiddel, is de wet van Thiers van toepassing wanneer dergelijke wetten niet aanwezig zijn of wanneer dergelijke wetten worden genegeerd. De wet van Thiers voorspelt een omgekeerde dynamiek in de wet van Gresham. Dat wil zeggen dat ‘’goed geld het slechte zal verdrijven’’ uit de circulatie in een economie.

De analyse

Als we de besproken zaken in gedachten nemen dan zien we dat de wetten van Gresham en Thiers een belangrijke reeks prikkels vormen die voortvloeien uit de impliciete concurrentie tussen de inferieure klasse fiatgeld en de duidelijk superieure Bitcoin. Bij gebrek aan wettelijke aanbestedingswetten die de gelijke behandeling van ongelijke gelden dicteren of op gebieden waar dergelijke wetten worden genegeerd, verdrijft het betere geld het slechte door de vraag van producenten naar consumenten.

Wetgeving inzake wettig betaalmiddel zoals die hier besproken, verstoort de vrije markt en bevoorrecht bijgevolg de consument ten koste van de producenten. Dit is niet alleen een economische zorg, ook uit dergelijke interventies komen kwesties van sociale rechtvaardigheid voort. Op het eerste gezicht lijkt het onredelijk om producenten te dwingen een vorm van geld te accepteren die zij niet waarderen in ruil voor hun goederen of diensten. 

Maar wat is nu de situatie als we kijken naar de huidige cryptomarkt? Wat is de belangrijkste conclusie uit de wetten van zowel Gresham als Thiers? Het resultaat van deze analyse is dat producenten moeten eisen dat ze in de Bitcoin worden betaald. Alleen op die manier kan de hyperbitcoinisatie worden aangespoord. Door betaling in de Bitcoin te eisen zijn producenten niet alleen in staat om hun koopkracht te behouden, maar creëren ze ook eens stimulans voor consumenten om meer Bitcoin te kopen. Dus als we in een wereld met hyperbitcoinisatie willen leven moeten we betaling in de Bitcoin eisen. Nu vraagt ieder zich natuurlijk af of deze eis ook echt gesteld gaat worden vanuit de werknemers en de burgers. Het is erg lastig om hier een uitspraak over te doen. De tijd zal het leren of hyperbitcoinisatie nu echt gaat plaatsvinden.